درمان سرطان با ربات های کوچک

_{رویکت صرفاً انتشار دهنده این مطلب است...}

همیشه ربات های غول پیکر همیشه کارآمد نیستند بنابراین یک ربات نانومقیاس تاثیرگذار که توسط محققان دانشگاه تگزاس در سن آنتونیو توسعه یافته است، نشان می دهد که چقدر اندازه آن واقعا مهم نیست. ربات پزشکی بسیار کوچک که برای چشم انسان قابل مشاهده نیست! این مزیت آن است. ربات کوچک می تواند به مبارزه با سرطان کمک کند و به کارهای دیگر که روش های معمول جراحی نمی تواند انجام دهد.

ربات های کوچک شامل ذرات نانوکامپوزیتی ساخته شده از مواد اکسید چند منظوره هستند که می توانند از طریق میدان الکترومغناطیسی از راه دور کنترل شوند. درنهایت، این رباتها با سلولهای بیولوژیک ارتباط برقرار می کنند و به آنها توانایی پزشکی می دهند. آنها می توانند سلول ها را در ترازهای خاص دستکاری کنند، سلول ها را به مکان های دیگر منتقل کنند یا دارو را به سلول منتقل کنند. این قابلیت ها می توانند در پزشکی شخصی یا درمان سرطان مفید باشد.

سرطان میتواند توسط الکتروپارس سلولهای کنترل شده (تکنیکی که از یک پالس برق برای باز کردن یک غشای سلولی برای انتقال داروها، مواد شیمیایی یا DNA به سلول استفاده کند) و انتقال هدفمند دارو را انجام دهد. تیم UTSA سابقه استفاده از نانوروبوت ها را داشته و حالا در حال توسعه ساختار نانوکامپوزیت ها است.

دکتر روایان گوو، استاد مهندسی برق در UTSA 

 «نانوروبات هایی که برای تحویل داروهای هدفمند سلول سرطانی مورد استفاده قرار می گیرند، می توانند به طور بالقوه پیچیدگی ها و عوارض جانبی زیادی را که برای بیماران سرطانی ناشی از اشعه غیر تشخیصی و شیمی درمانی از بین ببرند.»

آلزایمر و پارکینسون را می توان با انتقال سلول هدف برای احیای عروق یا بازسازی یا تعمیر مسیرهای عصبی درمان کرد.

Guo می گوید:

       "نانو ربات های ما انتقال دهنده های بالقوه ای هستند، سلول های اصلاح شده و ابزار جراحی با اندازه و دقت میکرومتر که انجام تعمیرات عروقی in-vivo را هدف قرار میدهند، و رسیدن به مکان هایی که امکان عمل جراحی وجود ندارد را محیا میکند."

محققان ابتدا تاثیر الکترومغناطیس به سمت توسعه برنامه های کاربردی برای سنسورهای پیشرفته و محرک ها مورد مطالعه قرار دادند. سپس آنها ساخت مواد نانوکامپوزیت را مورد بررسی قرار دادند و استفاده کردند از آنها در راستای حل مشکلات را مورد بررسی قرار دادند.

او می گوید: "ما متوجه شدیم که پاسخ مغناطیسی و پتانسیل سطح الکتریکی آنها بر اساس اندازه هسته و ضخامت لایه پوسته متغیر است. "هنگامی که ما مشاهده کردیم که جنبش را می توان با میدان مغناطیسی کنترل کرد، متوجه شدیم که می توان برای انتقال هدفمند داروها و موارد دیگر استفاده کرد."

محققان آزمایش هایی را برای یافتن اثر متقابل روبات ها در ارتباط با سلول های بیولوژیک انجام دادند و همچنین عدم وجود سمیت و سازگاری زیستی با آزمایش روی سلول های انسان و موش تایید شد.

یک مکانیزم سنجش "بی سیم" نانوربات در حال حرکت است. هنگامی که میدان مغناطیسی را حس می کند، تلاش می کند تا در فرایند هماهنگ، منقبض یا منبسط شود در نتیجه این پالس فشار ایجاد می کند که باعث حرکت نانوکامپوزیت می شود.